Leroy Anderson (Cambridge (Massachusetts), 29 juni 1908 – Woodbury (Connecticut) 18 mei 1975) was een Amerikaans componist en dirigent. Alhoewel hij een klassieke opleiding volgde, werd hij - volgens John Williams - een meester in de lichte muziek. Zijn bekendste werk is The Typewriter, een compositie voor orkest waarin hij het ritme van de typemachine verwerkte.

Behalve in muziek had Anderson interesse in taal. Hij ging verder studeren: Germaanse en Scandinavische talen: Zweeds, Deens, Noors, IJslands en Oudnoords. Hij bleek een talenknobbel te hebben want later bleek Anderson vloeiend Engels, Noors, IJslands, Frans, Italiaans en Portugees te spreken.

Bron: wikipedia.

Naast ons huis was er in de jaren 50 een drukkerij.
Mijn ouders kochten daar in 1959 een afgedankte typmachine waarop mijn 9 jaar oudere broer Eric  zijn dactylolessen oefende.

De houten schoolbanken hadden een inktpot in het midden.
In het eerste leerjaar schreef ik nog met een griffel op een lei
en de meester schreef 'Lieve Ouders' bovenaan de nieuwjaarsbrief die we dan zelf verder aanvulden met pen en inkt.

TOEN WAS GELUK HEEL GEWOON ...